Oι Ελληνες δεν πινουν τσαι.
Επιτελους εμαθα τι κρυβεται πισω απο το περιφημο Βρεττανικο Φλεγμα: Το τσαι.
-Σε παρατησε ο γκομενος σου?
Χτυπα ενα Assam.
-Εσκασε η βομβα διπλα σου?
Tetley's και πατ-πατ στην πλατη.
Στις 7 Ιουλιου , ειχα αργησει για τη δουλεια. Κοιταζα το ρολοι μου καθε 2 λεπτα .Μπηκα στο ασφυκτικα γεματο τρενο της Picadilly Line .Ημουν στο δευτερο βαγονι κοντα στην πρωτη πορτα.Κατεβηκα στο Κing's Cross.Ηταν 9 παρα 10.Γινεται παντα χαμος εκεινη την ωρα αλλα πραγματικα εκεινη τη μερα ειχε τοσο κοσμο που σχεδον δεν μπορουσα να κατεβω απο το βαγονι.Περιμενε τοσος κοσμος απ'εξω που αναγκαστηκα να σπρωξω τον μπροστινο μου. Εβρισα αυτους που προσπαθουσαν να μπουν στο τρενο πριν καλα καλα κατεβουμε οι υπολοιποι. 'Οh for fuck's sake' ειπα, ανυπομονη να βγω απο το βαγονι.
Περπατησα για περιπου 30 δευτερολεπτα .Εκλεισαν τα φωτα.Στην αρχη τρεμοπαιζαν μετα εκλεισαν .Το μπαμ δεν το ακουσα παντως.Σταματησαν οι κυλιομενες σκαλες. Σκοταδι.Αρχισε η σειρηνα εκκενωσης.Φωνες- η πιο χαρακτηριστικη να φωναζει 'Power Failure. Please leave'. Ειναι σαν ονειρο μες στο μυαλο μου.Αρχισα να περπαταω. Οι απο πισω μου ειχαν καταλαβει τι συνεβαινε και ουρλιαζαν, ποδοπατιοντουσαν να βγουνε απο το σταθμο.Τα υπολοιπα τα θυμαμαι λιγο λιγο.Καπνος/μια εγκυος γυναικα να κλαιει σπαρακτικα/καποιος μου τραβηξε τα μαλλια για να βγει πιο γρηγορα.Ανεβαινα τις σκαλες και εβλεπα κομματια απο φως σαν να ανεβαινω στην επιφανεια μετα το βυθο.
Αυτο που δεν μπορω να ξεχασω- η ειρωνια σε ολο της το μεγαλειο- ειναι ποσοι ανθρωποι σχεδον παιζανε μπουνιες για να μπουνε μεσα σ'εκεινο το τρενο. Ποσοι εζησαν και ποσοι πεθαναν σε κεινο το βαγονι?
Η βομβα εσκασε περιπου 1 λεπτo αφου βγηκα απο το τρενο.Συνειδητοποιησα μετα απο μερες πως καθως εβγαινα εκεινος μπηκε μεσα.Εσπαγα το κεφαλι μου να δω αν μπορω να θυμηθω κατι- τον προσπερασα εκεινο το πρωι- χρησιμοποιησα την πιο κοντινη εξοδο-διπλα στο πρωτο βαγονι, εκεινος ηταν στην πορτα του βαγονιου αρα μπηκε τελευταιος.
Ετρεμαν τα χερια μου ολη μερα.Δεν ειμαι σιγουρη αν ηταν απο το σοκ η απο το τσαι.Πρεπει να μου ειχαν δωσει τουλαχιστον 7 φλυτζανια τσαι με ζαχαρη .
Και τωρα γελαω γιατι θυμαμαι την ηρωικη εκεινη εκπομπη που ακουγα παιδι στο τριτο προγραμμα . Καθομουν στο πισω καθισμα ενος μικροσκοπικου σαραβαλου-κουβα που εκανε κρου-κρου-κρου καθε φορα που επαιρνε τις στροφες.Με τη μητερα μου τραγουδουσαμε τους τιτλους της εκπομπης
'Τea for two and two for tea
Just me for you and you for me alone'
Και μετα επεφτε η φωνη του εκφωνητη λιγο σαρκαστικη, λιγο παιχνιδιαρα:
'Οι Ελληνες δεν πινουν τσαι'.
-Σε παρατησε ο γκομενος σου?
Χτυπα ενα Assam.
-Εσκασε η βομβα διπλα σου?
Tetley's και πατ-πατ στην πλατη.
Στις 7 Ιουλιου , ειχα αργησει για τη δουλεια. Κοιταζα το ρολοι μου καθε 2 λεπτα .Μπηκα στο ασφυκτικα γεματο τρενο της Picadilly Line .Ημουν στο δευτερο βαγονι κοντα στην πρωτη πορτα.Κατεβηκα στο Κing's Cross.Ηταν 9 παρα 10.Γινεται παντα χαμος εκεινη την ωρα αλλα πραγματικα εκεινη τη μερα ειχε τοσο κοσμο που σχεδον δεν μπορουσα να κατεβω απο το βαγονι.Περιμενε τοσος κοσμος απ'εξω που αναγκαστηκα να σπρωξω τον μπροστινο μου. Εβρισα αυτους που προσπαθουσαν να μπουν στο τρενο πριν καλα καλα κατεβουμε οι υπολοιποι. 'Οh for fuck's sake' ειπα, ανυπομονη να βγω απο το βαγονι.
Περπατησα για περιπου 30 δευτερολεπτα .Εκλεισαν τα φωτα.Στην αρχη τρεμοπαιζαν μετα εκλεισαν .Το μπαμ δεν το ακουσα παντως.Σταματησαν οι κυλιομενες σκαλες. Σκοταδι.Αρχισε η σειρηνα εκκενωσης.Φωνες- η πιο χαρακτηριστικη να φωναζει 'Power Failure. Please leave'. Ειναι σαν ονειρο μες στο μυαλο μου.Αρχισα να περπαταω. Οι απο πισω μου ειχαν καταλαβει τι συνεβαινε και ουρλιαζαν, ποδοπατιοντουσαν να βγουνε απο το σταθμο.Τα υπολοιπα τα θυμαμαι λιγο λιγο.Καπνος/μια εγκυος γυναικα να κλαιει σπαρακτικα/καποιος μου τραβηξε τα μαλλια για να βγει πιο γρηγορα.Ανεβαινα τις σκαλες και εβλεπα κομματια απο φως σαν να ανεβαινω στην επιφανεια μετα το βυθο.
Αυτο που δεν μπορω να ξεχασω- η ειρωνια σε ολο της το μεγαλειο- ειναι ποσοι ανθρωποι σχεδον παιζανε μπουνιες για να μπουνε μεσα σ'εκεινο το τρενο. Ποσοι εζησαν και ποσοι πεθαναν σε κεινο το βαγονι?
Η βομβα εσκασε περιπου 1 λεπτo αφου βγηκα απο το τρενο.Συνειδητοποιησα μετα απο μερες πως καθως εβγαινα εκεινος μπηκε μεσα.Εσπαγα το κεφαλι μου να δω αν μπορω να θυμηθω κατι- τον προσπερασα εκεινο το πρωι- χρησιμοποιησα την πιο κοντινη εξοδο-διπλα στο πρωτο βαγονι, εκεινος ηταν στην πορτα του βαγονιου αρα μπηκε τελευταιος.
Ετρεμαν τα χερια μου ολη μερα.Δεν ειμαι σιγουρη αν ηταν απο το σοκ η απο το τσαι.Πρεπει να μου ειχαν δωσει τουλαχιστον 7 φλυτζανια τσαι με ζαχαρη .
Και τωρα γελαω γιατι θυμαμαι την ηρωικη εκεινη εκπομπη που ακουγα παιδι στο τριτο προγραμμα . Καθομουν στο πισω καθισμα ενος μικροσκοπικου σαραβαλου-κουβα που εκανε κρου-κρου-κρου καθε φορα που επαιρνε τις στροφες.Με τη μητερα μου τραγουδουσαμε τους τιτλους της εκπομπης
'Τea for two and two for tea
Just me for you and you for me alone'
Και μετα επεφτε η φωνη του εκφωνητη λιγο σαρκαστικη, λιγο παιχνιδιαρα:
'Οι Ελληνες δεν πινουν τσαι'.
posted by beep beep at 00:53
3 Comments:
Καθένας έχει ραντευού με τη μοίρα του...να πιούνε μαζί το τελευταίο τσάι τους ή τον καφέ τους αν προτιμάς! Αν και αυτή η σκέψη δεν μου πολυαρέσει...να δεις πως το λενε οι Αγγλοι...This is not my cup of tea!!!!
Ξέρεις, τόσα χρόνια στην Αγγλία, πάντα το περιφρονούσα το τσάι, ειδικά αυτό με το γάλα, μπλιαχχχ έλεγα, τι ξενέρωτοι που είστε, πως το πίνετε αυτό, εμείς στην Ελλάδα κλπ. Και με κοιτούσαν τα αγγλάκια, και δεν λέγαν τα καημένα τίποτα...
Αργότερα, όταν είδα και απόειδα και αηδίασα με την φάρα των Ελλήνων εκεί που είμουν στην Αγγλία (όπως έλεγε και μια παλιά φίλη: μας έχουν διαλεγμένους εδώ αγάπη μου, μας ψάξανε και μας φέρανε εδώ, είναι conspiracy!) άρχισα να κάνω παρέα με άγγλους. Ρε, κάτσε να δεις, είναι οκ τελικά, σκεφτόμουν.
Fast forward 5 χρόνια, και έχω πλέον συνδυάσει όλα τις τραγικές στιγμές μου με τσάι με γάλα... Και τσιγάρο όμως! Τσάι και τσιγάρο, δες πλάκα! Λες ν'άρχίσω καινούριο trent;
Βέβαια, αν το δράμα παιζόταν κοντά στις 5 το απογευματάκι, δεν μου πάσαραν την μπύρα, αλλά αλκοόλ, μα πολύ αλκοολ. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!
Χαίρομαι που είσαι καλά Beep-Beep!
ελπίζω να πιεις πολλά ακόμα τσάγια, πίνω και γω μήπως πρέπει να ανησυχώ;;; αλλά πάλι this is not my cup of tea... όπως έγραψε και ο storyteller ;)
Post a Comment
<< Home