Ντιρινταχτα-το φιλι του αστροναυτη

Ωρα 2.15 το πρωι. Καθως ανοιγω το φως του μπανιου ακουω ενα θορυβο απο το δωματιο της Ολιβιας. Επεσε για υπνο τρεις ωρες πριν. Βγαινω απο το μπανιο και την βρισκω ορθια στη γωνια να κοιταει αφοσιωμενη τον τοιχο.
-Ηoney are you ok?
Καμια απαντηση.Τα ματια της ειναι ανοιχτα αλλα δεν με κοιταει. Κανει μια στροφη γυρω απο τον εαυτο της και αρχιζει να λεει ασυναρτησιες.
-Ι have to call Matthew, I said I 'd ring him.I need to call him.
-Who the hell is Matthew?What the fuck are you on about?
Αρχιζει να κατεβαινει κουτρουβαλωντας τις σκαλες προς την εξωπορτα.
-Matthew says we need to get out.

Εκει καταλαβαινω δυο πραγματα. Πρωτον: υπνοβατει. Δευτερον:Τρεχει προς την εξωπορτα.Τρομαζω. Πριν προλαβω να σκεφτω σοβαρα το ενδεχομενο του να παιζω κηνυγητουλι με την Ολιβια ξυπολητη στο δρομο διπλα στ'αμαξια ,αλλαζει γνωμη.Καθεται στην ακρη της σκαλας και χαιδευει το μπαλαουστρο. Απλα ατενιζει.

Καθομαι κι εγω τρια σκαλοπατια πιο πισω και περιμενω να δω τι θα κανει.Να την ξυπνησω δεν κανει, να την αφησω μονη της δεν μπορω. Περπαταει λιγο πανω κατω το χωλ.Την χαζευω -μοιαζει με ομορφουλι ξωτικο που εχασε το δρομο του. Ειναι ξανθια η Ολιβιουλα με ματια γαλαζια μουτζουρωμενα απο τη μασκαρα και τον υπνο, και περιφερεται στο κοιμισμενο σπιτι μας με ενα λουλακι νυχτικο. Ξεκλειδωνει την πορτα της κουζινας και βγαινει στον κηπο. Μιλαει. Ασυναρτησιες. Οταν σταματαει η ποιητικη μου συγκινηση με πιανουν τα γελια.

Χριστε μου αυτη σαν την τρελη του Σαγιω και οι δυο μας με τα γαλαζια νυχτικακια σαν τις αδερφες Τατα τρεις η ωρα το πρωι μες στον κηπο-Οπου να ναι θα αρχισουμε να βαραμε παλαμακια και να τραγουδαμε 'ντιρινταχτα' και μετα θα φιλησω εναν αστροναυτη και θα ξυπνησω.

Κι ομως δεν ξυπναω. Συνεχιζει να μιλαει, εχει κατσει εκ περιτροπης σε μια πλαστικη καρεκλα του γυφτου διπλα στο barbecue και απλα συνεχιζει ακαθεκτη το μπουρου μπουρου.

Δοξα τω Θεω δεν αρχιζει να απαγγελει τον τελευταιο της μονολογο απο τη δραματικη σχολη-θα ηταν σαν σκηνη απο κακη μελο ταινια.(Η παθιασμενη ηθοποιος στην καθοδο της τρελας που ζει για το θεατρο και απαγελλει 'Οut damned spot' ακομα και στον υπνο της)

Και μετα τρεχει -εγω απο πισω της σαν πιστη ορντιναντσα- δουλικο .(Σε λιγο θα προσφερθω να της πλυνω τα ποδια.)Και ξαναπαει στο κρεβατι της-κλεινοντας και την πορτα πισω της-προσοχη στη λεπτομερεια.

Και μενω μαλακας να το σκεφτομαι .Η υπνοβασια ειναι τελικα λιγο θρυλικη υποθεση.Σε ηλιθιες Αμερικανικες ταινιες του τυπου 'Το σπιτι του Πορκυ' (staple diet του Αντ1 στα θρυλικα late 90's) παιζει παντα το μοτιβο του ψευτο-υπνοβατη .Ο ψευτο-υπνοβατης ειναι συνηθως καποιος αναψοκοκκινισμενος χοντρος-παρωδια του εαυτου του που τσιτωνει τα χερια μπροστα και χρησιμοποιει την υπνοβασια ως starting point για να πιασει βυζια (αμα κοιμασαι δεν μετραει /κανεις δεν ξυπναει τον υπνοβατη κλπ.).Χαρακτηριστικο επισης παραδειγμα αυτης της γιαλαντζι-ντολμα υπνοβασιας ειναι ταινια του '60 με τη Μαιρη Αρωνη με καφτανι , κοτσο και ματι γαριδα να παιζει την τρελη για να τιμωρησει τον Λαμπρο Κωστανταρα για τα κερατιατικα, με τον ανοιξιατικο τιτλο 'Η γυναικα μου τρελαθηκε'.

Ταινια με σοβαρο υπνοβατη δεν εχω δει ποτε ομως.