Σφαχτά

Βγηκα στο μπαλκονι της Πραξιτελους να κανω αλλο ενα τσιγαρο. Διεκρινα τον κυριο του απεναντι γραφειου . Ελυνε σταυρολεξα. Μπορουσα να μισοδιακρινω τη φαλακρα του, το καρω του πουκαμισο,την απελπισια του, πισω απο ενα φικο που ειχε δει καλυτερες μερες. Σκουριασμενα σιδερα στο μπαλκονι, ενα τασακι πηγμενο στις γοπες, ο Λυκαββητος στο βαθος δεξια. Και μου 'σκασε σαν μπογια στα μουτρα το προφανες: Σ'εχω ξεπερασει. Τι ωραια εξουσια!

Τωρα, σκεφτηκα, τωρα, θα ζησω επιτελους μια ζωη που θα μοιαζει με ζαχαρωμενο ζελεδακι πορτοκαλι. Θα περπαταω στις μυτες των ποδιων μου- ενα βημα πριν μια απογειωση-πενταλο. Θα πινω Κολωνακιωτικους καφεδες σταυροποδι στις κοκκινες καρεκλες στη Σκουφα. Θα γερνω τυχαια προς το πεζοδρομιο γελωντας. Απο τα ηχεια θα ακουγεται η φωνη του Κωνσταντινου Τζουμα. Θα ξεκαρδιζομαι στα γελια.'Εισαι ομορφη' 'Ευχαριστω'. Σαν ενα χαδι στο μαγουλο ολα.

Τι ηλιθιος θριαμβος . Ειμαι λυπημενη.

Είναι τοσο καθαρος ο ουρανος σημερα που νιωθω πως θα σπασω στα δυο.Βλεπω την Ευριπιδου να χανεται στον οριζοντα. Θελω ν’ακουσω τον Γιωργο Μαγκα και τα κλαρινα του. Θελω να περπατησω αναμεσα στα βρωμικα περιστερια της Πλατειας Κοτζια σαν το Μωυση στην Ερυθρα θαλασσα. Θελω να χαθω μεσα στο καταστημα με τα εξωτικα πουλια στη γωνια Σοφοκλεους και Αθηνας.

Κι ομως ακομα φοβαμαι πως θα ξυπνησω ενα πρωι μουσκεμα στον ιδρωτα και θα αρχισω να σε ψαχνω, ξυπολητη, αναμεσα στα σφαχτα στην Κεντρικη Αγορα.