Το παζλ στον αερα

Σχεδον σε μισησα εκεινες τις τελευταιες ημερες του Αυγουστου στην Αθηνα.Το μονο που ακουγοταν μεσα στην ερημια ηταν τα τζιτζικια. Ο αδερφος μου επαιζε κοντραμπασο μεχρι τελικης πτωσεως. Αλλο ενα κομματι , αλλο ενα. Πως περασαν αληθεια εκεινες οι μερες; Αφου πεθανε ο Κ. , αφου καταλαβα πως δεν με ηθελες πια. Πως περασαν; Με βρηκε ο αδερφος μου με ενα μαυρο μπλουζακι απο μια παλια παρασταση της Οδυσσειας να ισορροπω μπρος στην πορτα του ψυγειου.' Τι κανεις επιτελους με τη ζωη σου;' Εμπηξα τα κλαμματα. Τα πρωινα εβλεπα τηλεοραση με κλειστα τα πατζουρια καθισμενη σε μια κοκκινη πολυθρονα με τα ποδια ψηλα εις ενδειξη διαμαρτυριας .Τρεφομουν με Μarlboro Lights και λιωμενο τυρι απο το microwave. Απο το πανω πατωμα ακουγοταν το κοντραμπασο. Πως περασαν εκεινες οι μερες, ξερεις;

Τη βραδια που σκοτωθηκε ο Κ. ξαπλωσα σ'ενα σιδερενιο κρεβατι στο ασπρο μου δωματιο στην Κερκυρα και ακουγα τα ποντικια να κοβουν βολτες στη σκεπη.

και το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ
μαζί με σένα που νοσταλγώ
σφίγγοντας το σώμα σου στην αγκαλιά μου
ή να γίνω μια ακρίδα στα γόνατά σου
γιατί αισθάνομαι άσχημα όπως κι εκείνη την ημέρα
που διαλύθηκε το παζλ στον αέρα