Δαπανες για τους punks και οχι για τα τανκς/ Η υποθεση Decadence

Δεν ειμαι σιγουρη ποσα χρονια υπαρχει το Decadence. Eιναι ενα μπαρ σ'ενα παλιο νεοκλασσικο σπιτι στο τερμα της Ευγενιου Βουλγαροκτονου. Δεν υπαρχουν και πολλα αλλα μπαρ εκει γυρω - πας μονο για το Decadence.

Hταν ενα απο τα πρωτα μπαρ που γνωρισα μετα απο αδυσωπητο εφηβικο εκβιασμο προς τον αδερφο μου. Φευγανε οι γονεις μου διακοπες, με αφηνανε μαζι του και αυτος ο ερμος 20 χρονων φοιτητης με δικο του συγκροτημα (γουαου) επρεπε να κουβαλαει παντου τη 15χρονη αδερφουλα του. Στα ματια μου τοτε το Decadence εμοιαζε με εναν τοπο μυθικο και σκοτεινο οπου ολες οι κοπελες ηταν αδυνατες και ειχαν απιθανα κουρεματα και ολα τα αγορια ειχαν καταφερει να τελειωσουν το 'Ταδε Εφη Ζαρατουστρα', διαβαζαν Ζαν Πωλ Σαρτρ στην τουαλετα και περιμεναν μια παχουλη δεκαπενταχρονη για να την ερωτευτουν παραφορα.

Ο ιδιοκτητης κατα καιρους εκανε διαφορες εκκεντρικες προσθηκες τις οποιες και ανακοινωνε με στομφο στο Αθηνοραμα. Ποτε οργανωνε τουρνουα beach volley εσωτερικων χωρων(?), μετα σε καποια φαση ειχε βγαλει δικο του νομισμα, δικη του εφημεριδα. Φλερταρε επικινδυνα με το δηθεν, και ισως καμια δεκαρια χρονια πριν να ηταν κιολας, αλλα παντα τη γλιτωνε μαλλον αθελα του (φροντιζαν για αυτο τα πρεζονια στο Λοφο του Στρεφη) .

Ξαναπηγα την Πεμπτη που μας περασε μετα απο χρονια.Διπλα στην εισοδο γραμμενo με spray 'Δαπανες για τους Punks και οχι για τα tanks'. Στα μαρμαρινα σκαλακια της εισοδου μισοκοιμοταν μια ομορφη μελαχροινη κοπελα που χαιδευε ενα σκυλο. Καθως εμπαινα αισθανθηκα κατι γλυκο και υγρο στις γαμπες μου -ηταν ο σκυλος που μου εγλειφε τα ποδια. Παρατηρησα για πρωτη φορα πως το πατωμα ειχε ενα κεραμιδι μωσαικο. Στ'αριστερα μια παρεα καθοταν σε καρεκλες παραλιας. Ξεχαρβαλωμενες τουαλετες, αποθηκες που πριν ηταν κατι αλλο, στοιβασμενα πορτοκαλι τραπεζια στο σκοταδι. Πιο μεσα ο dj και ο λαος του-καμια δεκαπενταρια ατομα. Μαυροντυμενες κοπελες με γεωμετρικα κουρεματα, 2-3 αγορια που θα θελαν να 'ναι βασανισμενοι indie πριγκιπες αλλα εμοιαζαν πιο πολυ με κακοχυμενους goth ηρωες απο κομικς (σαν αυτα που δημοσιευει το 9 της Ελευθεροτυπιας οταν δεν εχει κεφια), αντροπαρεες που μοιραζαν χαμογελα στις λιγοστες πενθουσες πιτσιρικες, ενας -δυο γραφικοι σαρανταρηδες. Ο dj επαιζε Pulp απ τη δεκαετια του '80 (αυτο κι αν ηταν blast from the past- θυμηθηκα τον εαυτο μου 17 χρονων πασαλλειμενη με glitter στο Rockwave να ουρλιαζει με φανατιλα οπαδου 'Ι love you Jarvis' ενω εκεινος ηταν ανεβασμενος σε μια σκαλωσια και δεν μπορουσε να κατεβει ) και μετα Depeche Mode και David Bowie. Oταν αποπειραθηκα να το σκασω εβαλε Leonard Cohen και επεστρεψα ολοσουμπιτη.

Μου αρεσε πολυ που το ξαναβρηκα -εστω και πιο ξεχαρβαλωμενο. Νομιζω πως θα συνεχισω το hommage στα αγια εδαφη της εφηβειας μου λιαν συντομως. Επομενη σταση: Mo Better.