Το κωλοπαιδο

Η ωρα εχει παει τρεις και ο αδερφος μου παιζει σε ενα ξεκουρδιστο παλιο πιανο στο διπλανο δωματιο. Μας το εκανε δωρο μια υπερκομψη ηλιωμενη θεια που κανει παντα τα μαλλια της κοτσο. Ηθελε να το πεταξει αλλα ο αδερφος μου που ειναι μουσικος την παρακαλεσε να μας το χαρισει. Πανω στο γραφειο μου το χαος -παλιες πετσοκομμενες Vogue, ενα κοκκινο λευκωμα ζωγραφικης,ενα κασετοφωνο με σπασμενη κεραια (πιανει ελαχιστους σταθμους- οι περισσοτεροι ειναι κρατικοι και ετσι εστω και αθελα μου ακουω θεατρικες παραστασεις,αφιερωματα στη Λενα Πλατωνος και τον ηχο απο κουδουνακια προβατων που κουτρουβαλανε σε μια ολανθιστη πλαγια ) ,ψιλα που εχουν ξεμεινει απο την Αγγλια, ενα μεγαλο υφασματινο κουτι για αναπτηρες, μια κολλα UHU, σερβιετες, αδεια ποτηρια, ενα κοκκινο τασακι με αποτσιγαρα.

Μετα απο ενα τηλεφωνημα σημερα τ'απογευμα με πιασαν τα διαολια μου. Περπατησα πανω κατω στην αδεια κρεβατοκαμαρα μιλωντας δυνατα μονη μου και εριξα οργισμενα ενα στυλο στο πατωμα.Μετα εβαλα να πιω ενα ουισκι και αρχισα να καπνιζω με μουσικη υποκρουση ενα εμπνευσμενο ποτ πουρι απο Αρλεττα, σκυλαδικα και St.Etienne. Ημουν 8 μηνες με τον Π. οταν με παρατησε απο το τηλεφωνο. Ημουν στο Angel ,ανεβαινα τη St. John Street- χωθηκα μεσα σ'ενα αδιεξοδο πισω απο ενα υπαιθριο γκαραζ για να του μιλησω. Εκλαιγα υστερικα, σκουπιζα τη μυτη μου με την ακρη του μανικιου μου και του ελεγα ξανα και ξανα 'Ηοw could you do this to me?' Ημουν πολυ ερωτευμενη .Ακομα θυμαμαι τον οδηγο μιας μαυρης ΒΜW που προσπαθουσε να ξεπαρκαρει να με κοιταζει αποσβολωμενος.

Βυθιστηκα σε μια ασφαλεστατη και γλυκερη αυτοκαταστροφη που θυμιζε ηρωιδα της Μιρελλας Παπαοικονομου. Ενα βραδυ με βρηκε στουπι στο μεθυσι να κλαιω με αναφιλλητα αγκαλια με τη λεκανη της τουαλετας σ'ενα αθλιο μπουζουξιδικο του Λονδινου. Καπνιζα συνεχεια. Επεσα με εγωιστικη μανια στην αγκαλια ενος μποντιμπιλντερα Νορβηγου. ('Ι was your rebound huh?μου ειπε ο μποντιμπιλντερας προσφατα με μια πολιτισμενη ευγενεια που με διελυσε) Ευχηθηκα να με πατησει λεωφορειο. Δεν πηρα τον Π. ουτε ενα τηλεφωνο, δεν του εστειλα ουτε ενα μηνυμα. Φλερταρα με πρωτογνωρη και υπουλα μελετημενη πουτανια με ηλιθιο γιαπη σε dressing up party με theme 'Discover your inner pirate'. Εβγαινα καθε βραδυ χωρις να με νοιαζει που παω. Εγραψα μια φανταστικη συνεντευξη με τον προεδρο του συλλογου Αγγλων φιλοτελιστων γιατι δεν ειχα το κουραγιο να σηκωσω το τηλεφωνο και να του παρω στ'αληθεια συνεντευξη. Για πρωτη φορα στη ζωη μου ειχα συνεχεις αυπνιες - και οταν ξυπνουσα με επιαναν τα κλαμματα. Ακουγα σαν zombie Κυπριακες αφιερωσεις στο London Greek Radio.('Στον παπα Γρηγορη και στην παπαδια του, και σε σενα Αντζελα μου να σε 'χει ο Θεος παντα καλα παιδι μου') Εκλαιγα στις κυλιομενες σκαλες του underground καθως πηγαινα το πρωι στο πανεπιστημιο. Ποσο παρωχημενο Θε μου και ποσο αληθινο- τα απειρα τσιγαρα, τα ξενυχτια, το μελοδραμα και το κυνηγι της ματαιοδοξιας και της σεξπιρικης γκαβλας.

Ενας χωρισμος ειναι κυριως επιπονος.Αλλα καμια φορα ειναι και κατι ακομα- μια υπενθυμιση πως ολοι κρυβουμε μεσα μας ενα γελοιο κωλοπαιδο.